Bir solukta okuyup bitirmek isteğiyle elimden bırakamadığım ve okurken zaman zaman gözyaşlarıma hakim olamadığım son sayfalarında artık kendime hakim olmayı bırakıp serbestçe ağladığım afife ... yine kendi adıma çok geç kalmışım bu kadar önemli bir değerin hayatını ve hayata kattıklarını öğrenmek için diye kendime kızdım...tıpkı suat derviş in romanını okuduktan sonra hissettiğim duygularla biz bugünleri rahatça yaşıyorsak cumhuriyetin ilk yıllarını yaşamış aydın kadınlarının yüzü suyu hürmetinedir bir kere daha anladım ... nur içinde yatsınlar iyi ki var olmuş iyi ki bu topraklarda yaşamışlar ... osman balcıgil kitapları hayatıma romanlarıyla iz bırakan yazar olarak kütüphanemde hep baş köşede olacak...
