"vecede" kökünden gelen "vicdan" bulmak ve bulunmak anlamlarına gelir. Vicdanıyla buluşan insan kendini bulur. Vicdan, kendini kaybedenlerin aranacağı yerdir. Vicdanı ölmemişse insanın, her şeyi kaybettiğinde, yükleri üzerinden attığında kendini vicdanıyla başbaşa bulur. Bu da Bünyamin'in çuvalı boşalttığında çıkan "saraylı kalb" e denk gelir. İnsan unuttuğu vicdanını hatırladığında sarayda alıkonulur, "Saraylı" olur, içinin cennetiyle buluşur.