Ah Joel, ah Grego* ! Tıpkı Zeze gibi yer ettiniz zihnime, gönlüme..Nasıl yapıyor?
Okuru böyle içine alacak, okuyor gibi değil de seyrediyor gibi hissettirecek, yüreğini cayır cayır yakıp gözlerini yaşartacak hikayeleri nasıl yazıyor?
Pamuklara sarmak, tüm acılarını, yaralarını silmek isteyeceğimiz karakterleri nasıl oluşturuyor? Nasıl bizim bir parçamız yapıyor?
Şeker Portakalı kadar duyulması, okunması, ağlanması gereken, içinizde burukluğa, boğazınızda düğüme ve gözünüzde yaşlara sebep olacak bir kitap..
