Bihruz Bey! Düşününce ismiyle müsemma zat-ı şahanelerini, tavr-ı has halleriyle hayat-ı içtimaiyelerindeki debdebeyi benimsemek lâzım gelir. İşte kitabın bitimiyle aklıma ve iç sesime sinen cümleler buna benziyor. Bir dilin nereden nereye geldiğine güzel bir örnek. Olayların geçtiği yer İstanbul ama konuşulanları parantez içinde açıklamalar olmasa anlayamıyorsunuz. Anlatılanlar mı önemli yoksa nasıl anlatıldığı mı? diye düşünürken aynı topraklarda yaşamış insanların bu kadar yabancılaşması-dilinden anlamaması- bir şeylerin zaten ters olduğunu anlatıyor. Fransızcanın çokluğu da aynı parantezlerin çokluğuna sebeb olmuş. Özellik olarak birçok ilklerden olması kitabı daha merak konusu yaparken, hissedilenlerin anlatımına verilen önem dikkat çekici. Eğer o zamandaki yaşantı örneğini gördüğümüz kahramanlar gerçekte de buna yakın yaşadılarsa vah bana. Tek cümle ile havanda su dövme hikâyesi diyebiliriz aslında. Sevme Bihruz sevme! Sen herşeyi hazır bulmuşsun. Bunu da öyle sandın ama olmadı, olamazdı. Amaçsız yaşamanın girdabında sürüklenirken neden rahatını bozarsın ki? Oluşmamış benliğinle senden yararlanan ahaliyi de yıprattın. Zaten olmasan da olurdu neden telaş yaptın?

Araba SevdasıRecaizade Mahmut Ekrem · Akvaryum Yayınları · 201225,2bin okunma

·

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ehl-iKıraat