Züleyha Aksangur'dan
Ben sana meftunum şiirlerimse bana yalnızlık gecenin çöküşü kadar karanlıktı.
Karanlığı bedenime doldurmuştum adetâ , sonu bilinmeyen bir yol çizgisi çizdim. sonra ilerledim ilerleyebileceğim kadar. Açılmayan bir kitap gibiyim yalnız ve küskün. Oysa kitaptaki insanları sokaktaki insanlardan daha çok sevdim...
Züleyha AKSUNGUR 🍂
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.