O sırada yatağın kıyısına oturdu,gözleri tatlılık ve kuşkuyla dolup taşıyordu.Yüzünü yüzüme yaklaştırdı.
Ne var,Xururuca? dedi.
Ama Xururuca sensin,Minguinho.
Öyleyse sen,Xururuquinha’sın.Sevgimi ancak bana söylediğin sevgi sözleriyle anlatabilirim.Başka şeylerle değil.
Sayfa 192