•Onur Özkan•: "Sevgi&Sövgü - Fikir&Küfür": Sevgi&Sövgü - Fikir&Küfür "Yabancı Türkologlar, Türkçede sövgünün her dildekinden daha çok olduğunu söylerler. Bunun gerçek olduğunu ille de yabancılardan öğrenmemiz gerekmez. Çok sövüp sayarak, kalaylayarak konuştuğumuzu kendimiz de biliriz. Dahası, bununla övünürüz bile... Şişine şişine, 'Dilimiz lastikli efendim, ne yana çeksen o yana gider!..' deriz. Çok zengin bir sözlüğümüz ve çok eski bir sövgü geleneğimiz vardır; bütün ortaoyunu ve Karagöz oyunlarının yüzde yetmiş bölümü, bu lastikli sövgülerden yutturmacalarla doludur. Öyle söveriz, öyle söveriz ki, bütün bir gün, bütün bir hafta ağzımızdan sövgüden başka hiçbir kelime çıkmadan konuşabilir, tartışabilir, sevişebilir, her dilediğimizi anlatabilir, yani doğal yaşamımızı sürdürebiliriz. Alın, şu yazıya “şeyoğluşey” diye geçirdiğimiz sövgüyü... Kızdıklarımıza, – Şeyoğluşey!.. diye bağırırız. Hoşumuza gidenleri, – Vay şeyoğluşey!.. diye severiz. Beğendiklerimizi, – Hay şeyoğluşey!.. diye överiz. Ya değer verdiklerimize?.. Yazısını beğendiğimiz bir yazar mı, resmini beğendiğimiz bir ressam mı, politikasına değer verdiğimiz bir politikacı mı, hemen değer yargımızı açıklarız: – Vay şeyoğluşey, amma da yazmış yani... Ne resim be, vay şeyoğluşey... Ulan amma şeyoğluşey, ne konuşmuş yahu!.. Bitek “şeyoğluşey” kırk elli değişik duygumuzu anlatmaya yeter."

"Yabancı Türkologlar, Türkçede sövgünün her dildekinden daha çok olduğunu söylerler. Bunun gerçek olduğunu ille de yabancılardan öğrenmemiz gerekmez. Çok sövüp sayarak, kalaylayarak konuştuğumuzu kendimiz de biliriz. Dahası, bununla övünürüz bile... Şişine şişine, 'Dilimiz lastikli efendim, ne yana çeksen o yana gider!..' deriz. Çok zengin bir sözlüğümüz ve çok eski bir sövgü geleneğimiz vardır; bütün ortaoyunu ve Karagöz oyunlarının yüzde yetmiş bölümü, bu lastikli sövgülerden yutturmacalarla doludur. Öyle söveriz, öyle söveriz ki, bütün bir gün, bütün bir hafta ağzımızdan sövgüden başka hiçbir kelime çıkmadan konuşabilir, tartışabilir, sevişebilir, her dilediğimizi anlatabilir, yani doğal yaşamımızı sürdürebiliriz. Alın, şu yazıya “şeyoğluşey” diye geçirdiğimiz sövgüyü... Kızdıklarımıza, – Şeyoğluşey!.. diye bağırırız. Hoşumuza gidenleri, – Vay şeyoğluşey!.. diye severiz. Beğendiklerimizi, – Hay şeyoğluşey!.. diye överiz. Ya değer verdiklerimize?.. Yazısını beğendiğimiz bir yazar mı, resmini beğendiğimiz bir ressam mı, politikasına değer verdiğimiz bir politikacı mı, hemen değer yargımızı açıklarız: – Vay şeyoğluşey, amma da yazmış yani... Ne resim be, vay şeyoğluşey... Ulan amma şeyoğluşey, ne konuşmuş yahu!.. Bitek “şeyoğluşey” kırk elli değişik duygumuzu anlatmaya yeter."

"Nokta Nokta Nokta" öyküsünden...Kitabı okudu

İnsanlar Uyanıyor Aziz Nesin

··

5 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

•Onur Özkan•