Okuduğum kitapların çoğunu genellikle kütüphanemde okumadıklarıma yer açmak için baza altlarına koyarım. Ama bazı kitaplar vardır aşık olduğum şiir kitapları gibi daima kütüphanenin raflarında bulundururum; rastgele bir sayfasını açıp, okumak için. Fernando Pessoa’nın bu kitabı da o tarz kitaplardan oldu. Kitabı okursun okumuş olmak için, kitabı okursun anlamak için, kitabı okursun sindirmek için. Ve kesinlikle bu kitap okumuş olmak için okunulan kitaplardan değildir. Bu sebeptendir ki kitabı tekrar tekrar ve tekrar okumak şart. Adı gibi huzursuzlukla dolu olan bir kitap. Fakat okurken huzursuzluk duyacağıma inadına inadına huzur buldum. Belki de böylesine müthiş bir kitabı okumuş olmanın vermiş olduğu huzurdur. Okurken beğendiğim cümleleri alıntılarken, tüm kitabı alıntıladığımı fark ettiğim kitap. Ve kendime dair bir ekleme yapmak istiyorum. Kendi iç hesaplaşmamı Cesare Pavese’nin Yaşama Uğraşı kitabıyla yapmaya başlayıp, bu kitapla tamamladım. Okumak isteyen herkese şimdiden iyi okumalar diliyorum.