Çünkü hakikat gözün görebileceği yakınlıkta, aklın eremediği uzaklıktadır Boyozcum. Ama görmeyince göz, katlanamıyor akıl bu ayrılığa. Akıl, hep gözün görmesini istiyor. Göz görsün, gönüller hoş olsun, baştan çıksın istiyor akıl. Göz görmeyince akıl deliriyor anlıyor musun? Zıvanadan çıkıyor, şirazesi kayıyor. Endaze sakata geliyor. Hani ayrılık şarkılarına gözyaşlarımız musallat oluyor ya hep bu yüzden. Aklımız uçup gidiyor bir yerlere. Nereye gittiğini bilmiyoruz. Kayboluyor öyle boşlukta. Akıl serkeş bir bedende anlamsızlaşıyor. Böyle olunca daha bir katlanılmaz oluyor akıl. Hakikatin önündeki kapılar artıyor Boyozcum. İşte ben o kapıları teker teker açıp girmek istiyorum içeri. Katlanmak istiyorum artık anlıyor musun? Aklım ersin, gözüm görsün, kalbim derbederleri oynamasın istiyorum.Bırak da uzaklara gideyim Boyozcum. Bırak da kapıları açayım teker teker. Açıp gireyim içeri. Hakikati göreyim. Kucaklaşayım onunla. Öpüp koklayayım. O da isterse öpüp koklasın beni. Öpüşelim, koklaşalım bir süre. Hasret giderelim."Neredeydin bugüne kadar" diyeyim sonra. "Buradaydım" desin. Benim nerede olduğumu sorsun."Oradaydım" diyeyim. "Oralarda işler kötü galiba" desin. "Boşver şimdi bunları diyip sözünü kesip "özledik" diyeyim. "Özleyen insan gelirdi" diye sitemde bulunsun. Özeleştiri yapayım. Özümü alıp bağrına bassın, eleştirimi isterse siktir etsin.
·
24 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.