Frankenstein, meraklı, kendi alanında ilerlemeyi kafasına koymuş ve insanlığın sonsuzluk denizindeki tek engel olan ölümü yenmenin yollarını aramaya çıkmış bir insan. Uzun uğraşlar sonucu bu amacını yerine getiriyor, fakat sonucu karşısında büyük bir korkuya kapılıp yarattığı şeyi hiç umursamadan terk ediyor.
Materyalizmin sahip olduğu bir dünyada 'yaratığın' yaşadıklarını ya da hissettiklerini anlamak çok da zor değil. Aslında yaratık yerine insanların önyargılarıyla birlikte mimlenmiş kişileri koysak çok da farklı olmuyor sonuç. Ve tabiki yazar bunu çok farklı ve güzel bir yolla, akıcı ve sürükleyici bir dille anlatmış.
Aslında çoğu insan Frankenstein'ı yaratılan kötü yaratık olarak biliyor. Biraz düşününce, yaratığa yaptıklarıyla onu dipsiz bir çaresizliğe sürüklemesiyle Frankenstein'nın evet gerçekten kötü olan yaratık olduğu çıkması hoş bir karışıklık. Belki de ölümsüzlük bizim için uygun değildir ve ölüm en anlamlı, en yadsınamaz sonsuzluk olarak bizim için biçilmiş kaftandır.
Mary Shelley'in harika anlatımı ve dili kurguyu kat be kat artırmış. Kesinlikle tavsiye ederim, iyi okumalar.
Kitapta adı geçen bazı kitaplar;
• 
Yaşlı Denizcinin Ezgisi
• 
Wakefield Papazı
• 
Yaşamlar XXI
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.