“Karşısındaki her an kaçacak gibi dursa da hiçbir yere gidemeyecekti. Bir yere kaçması gerekirken bulunduğu yere zincirlenmiş insanların kokusu vardı üzerinde. Çaresizlik, öfke, umutsuzluk ve aynı zamanda hiçbir şey yapamayacak olmanın verdiği beklentisizliğin yarattığı teslimiyetin ancak onlar gibi olanların duyacağı bir koku...”
Sayfa 12