Bizim gördüğümüz tekerlekli sandalyede oturan küçük bir kız çocuğu. O tek başına yemek yiyemiyor tuvalete gidemiyor birinin yardımı olmadan hiç bir şey yapamıyor ama zehir gibi bir hafızası var. Duyduğu gördüğü herşeyi hafızasına hapsediyor. Küçük bilgisayarı sayesinde kendini etrafa ifade edebiliyor hatta okulda öğretmenleri ve arkadaşlarını şaşırtıp bilgi yarışmasına katılıyor. Ama çevresi için o hala tekerlekli sandalyede öylece bağlı oturan küçük bir kız çocuğu. Ailesinin gururu küçük Melody için her renk bir melodi her melodi yaşam kaynağı.
..."Şimdiye kadar tek kelime konuşmadım. Neredeyse onbir yaşındayım..."
