Esther. Sema: "Sylvia'ya...": Sylvia'ya... 27 Ekim 1932 Merhaba en yakınım olan kadın. En yakın arkadaşım, dostum belki de daha ötesi... Seni görebilecek, seninle karşılıklı sohbet edebilecek şansı bulmayı bırak; aynı dönemde bile yaşamıyor da olsak, sen benim sohbet ettiğim, içimi her şeyi ile anlatabildiğim tek insan... Senin de o ruhunun derinliklerini bana açmış olmanı isterdim....

27 Ekim 1932 Merhaba en yakınım olan kadın. En yakın arkadaşım, dostum belki de daha ötesi... Seni görebilecek, seninle karşılıklı sohbet edebilecek şansı bulmayı bırak; aynı dönemde bile yaşamıyor da olsak, sen benim sohbet ettiğim, içimi her şeyi ile anlatabildiğim tek insan... Senin de o ruhunun derinliklerini bana açmış olmanı isterdim. Bugün senin doğduğun günün yıl dönümü. Ne güzel doğdun ve ne güzel öldün. Güzel mi öldün? Başkaları için acı görünse de senin için yaşama gücün kalmadığı an kaçtığın şeydi ölüm. Benim için ise seni bu denli kalıcı yapan şey. Senin içinde verdiğin varoluş savaşı ve ekstradan başka dış durumlar yüzünden çektiğin acılarla gelen gözyaşlarını içine akıttığını, dışında ise çok sevdiğin ay gibi parlak olan gözlerindeki ışıltını, o gülerken ki etrafa saçtığın sevinç enerjisini, inan ki tüm bunları hissediyorum ve anlıyorum. Gökyüzüne bakmak istediğim bu gece ay kayıp. Hava kapalı, ruhum da... Bilir misin? Kesin biliyorsundur... İntihar edenlerin intihar nedenlerini dertten sanıyorlar. Bu sancının nasıl bir şey olduğunu bilmiyorlar. Manik-depresifmişler/mişsin. Hasta olan ruhun da değil oysa. Hasta olan bu dünya, hasta olan yaşam... Bunun farkına vardığın için katlanamadın. Kendini normaldışı gördün. Halbuki normal olan sendin. Diğer insanlar körler, görmüyorlar. Hissetmiyorlar, gitgide de kopuyorlar... Kanser hücresi gibi yayılıyor ruhlarında bu yaşam denen hastalık. Sonunda ölmek istemeseler de bu savaşı kaybediyorlar. Kolay olmayan bu savaşı sen kazanmıştın. Sadece güçsüzlük... Artık gücünün kalmadığı anda yapmış olduğun bir seçenekti ölüm... Hep ölümden bahsettim doğduğun bu günde. Halbuki ne mutlu bugün senin varoluşun bu hastalıklı dünyaya geliş yıldönümün. Daha uzatmak istemiyorum. Mutlu olunması gereken bir gün. Depresifliği bir kenara atıp manik olma günü! Seni seviyorum... 27 Ekim 2018 youtu.be/LeLRf0vCoLo open.spotify.com/artist/5GB29auU...

··

82 görüntüleme

Esther. Sema

@rock_sema ·

27 Ekim 2019 12:59

İyiki doğmuşsun yine yeniden bir yıl daha...

meltem şen

@girlinthebelljar ·

27 Ekim 2018 12:34

Sylvia karanlığında çokça güzellik, özgünlük ve sanatsallık barındıran bi' kadın. Kuşkusuz onun intiharı yaralayıcı bi' çentik atmıştı gelecekteki nice okurunun hayatına. Yine de, böylesine giden biri aklımda hep sanatsal üretkenliğiyle deli-devinimli biri olarak kaldı. İyi ki var'mış. Yazdığınız bu içten yazının da tüm severler için Sylvia'ya bir iç-sesleniş olduğunu düşünüyorum, ellerinize sağlık.

Esther. Sema

@rock_sema ·

27 Ekim 2018 13:23

Kesinlikle dediğiniz gibi. Genç yaşta intihar etmemiş olsaydı kuşkusuz daha farklı ve daha özgün eserleri de olacaktı. Yorumunuz için de teşekkür ederim:)

âişe

@oyleferah_ ·

27 Ekim 2018 12:19

Bu yazarı çok merak ediyoruum. Ama hiç okuma fırsatım olmadı. İlk kez okuyacak birisi için başlangıç öneriniz var mı.. Ya da sizin okumaktan en çok zevk aldığınız kitabı?

8 önceki yanıtı göster

Esther. Sema

@rock_sema ·

27 Ekim 2018 13:20

Zaten pek fazla bir eseri yok maalesef:/ Roman başlangıç için iyidir tavsiye ederim:)

2 sonraki yanıtı göster

CLAY

@daimonn ·

27 Ekim 2020 00:49

Annesiniz sizler her güzelliğe, yücesiniz, üzgün, sonrasızsınız örtüsü altında güz gecesinin içkarartıcı ve silik, canveren sessiz akşam gibi ekim ayında; şiir gibisiniz çünkü, öylece dolusunuz güzle ve akşamlarla, karasevdalar ve üzüntülerle, uğursuz aşk, dert ve cançekişmenin külrengine çalan karanlığıyla, çünkü hep acılar içindesiniz.. (şiir Federico Lorca.) Sevgili Sylvia huzur içinde uyu, harika kadın!