Harika,haarika,harika bir kitap.Mehmet Eroglu daha ilk cümlesinden içine çekmişti beni ve devamında sunduğu karakterler ve kurduğu diyaloglarla kitabın temposunu hiç düşürmedi.Açıkçası okurken kitabın sonunu baģlayamayacağını ya da tipik sizofrenik sonlarla bitirecegini dusunmustum ama öyle olmadı.Eroglu'nun yarattığı dil ve felsefe eseri okuyan okuru bir nevi egitiyor bence.Çünkü o tran yolculuğuna M. Ile beraber çıktık onun yaşadığı şaşkınlığı yaşadık ve onun sonunda değiştik.Yol ve yolculuk teması daima ilgimi çekmiştir.Bu eser de özgün şekliyle aslında benzer bir mesaj da verdi "yol öğretir".Eroğlunun Kusma Kulübü kitabına koşarak gidiyorum:)