Sıradışı yazar Henry Miller'ın yarı otobiyografik olarak nitelendirilen bu kitabında Miller'ın hayatında çeşitli evrelerden geçtiğini görüyoruz ki bunlar talihinin kötü olmasından ziyade Miller'ın 'dünyanın durumunu' gereğinden fazla kafaya takmasından, sonra kendi tabiriyle bu otomatik sistemin bir parçası olmak istemeyişinden kimbilir belki de tamamen sahip olduğu umarsızlıklardan oluşmaktadır. Dünyanın gidişatı sorunu ve sistem eleştirilerini uzun uzun cümlelere döken Miller'in bu 'Oğlak Dönencesi'ni okuyan okur: " gerçekten doğruyu söylüyor - bunları görebildiyse bravo - müthiş bir analiz yeteneğine sahipmiş" türünden cümleler kuruyorsa şayet; diğer taraftan da " bütün bu farkındalıklardan sonra nasıl olur da bir ahlaki çöküntüye düşebiliyor - bunların da süreçlerini anlatmalı mıydı" gibisinden sorular sorması gerekiyor mu aynı okurun, şimdi bilemiyorum. Nitelendirdiği gibi yarı otobiyografik bir romandır bu, kronolojik bir sıra gözetlenmemiştir, orta yaşlarındaki izlenimlerinden sonra çocukluk anılarını okuyoruz, sonra sonra yeni yetmelik dönemlerini anlatıyor bazen Miller, cok garip fakat ana rahmindeki hallerini dahi anlatmaya çalışıyor. En çok okuduğumuz cümleler ise sürekli bir arayış ve eleştiri modunda olduğunu hatırlatan felsefik kısmen de psikolojik analizlerdir. Okurun ilgisini cezbeden de bu cümlelerdir zaten... İyi okumalar...

Oğlak DönencesiHenry Miller · Siren Yayınları · 2014594 okunma

·

1 artı 1'leme

·

429 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Black Garden