Görülüyor ki yüce dinimizde, insan, "cemiyete" de, "tabiata" da ve onları temsil eden "kuvvet" ve "sembollere" de tapınamaz. Bunları, "küfür ve şirke" düşmeden sever, sayar ve korur, fakat asla "mâbut" edinemez. Kısaca insan, "Allah'ın iradesinden ve hükümlerinden başkasına" boyun eğemez. İnsanın insana tahakkümü kesin olarak yasaktır. Öyle anlaşılıyor ki mütefekkirler, sanatkârlar, ilim adamları ve idareciler, İslam'ın "Allah'tan başka ilâh yoktur" tarzında formüle ettiği, büyük hakikat karşısinda tam bir vecd hâlinde ürpermek ve bu ifade etrafında tekrar tekrar düşünmek ve duygulanmak zorundadırlar. Evet gerçekten de insanlık tarihinde bu sözden (Kelime-l Tev-hid' ten) daha güzel, daha doğru ve daha çarpici bir cümle yoktur.
Sayfa 76Kitabı okudu
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.