Yorulmuştu. Elinin tersiyle alnında boncuklanmış terleri sildi. Başınıgökyüzünün pürüzsüz maviliğine çevirdi, derin soluklarla serin havayı içineçekerken, demir parmaklıklı bahçe kapısının sesiyle irkildi. Kapınıngerisinde, elinde küçük bir valizle genç bir adam duruyordu. Gözlerinikısarak dikkatle baktı Tacettin... Bir yerlerden tanıyor gibiydi ama,çıkaramıyordu bir türlü.
"Kimi aramıştınız?" diye sordu.
Duruşu, bakışı, tavırları son derece ürkekti genç adamın.
"Tacettin Bey'le görüşecektim" dedi.
"Tacettin benim!"
Belli belirsiz bir gülümseme dolandı genç adamın yüzünde.
"Adım Andoni" dedi. "Ama Ali desem, belki daha iyi tanırsınız."
Sayfa 328Kitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.