Belki, sonra, hasadını
akciğerinde saklayan bir dünya,
nefesin bir hayatta kalma vesilesi.
Ve hiçlikse,
bırak hiçlik
gölgende yürüyen
bir gölge olsun, ilk taşa
çarpıp yere serilecek bir beden,
öyleyse yürüyüp kendinden
uzaklaşırken bile, sana doğru
açlık çektiğini duyabilirsin,
saat başı boydan boya geçen
yaşamın üzüm bağlarını.
Sayfa 74 - CAN YAYINLARI
··
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.