Bir ot filizi bir güz yaprağına “Düşerken çok gürültü yapıyorsun,” dedi, “tüm kış uykularımı kaçırıyorsun!” Yaprak öfkeyle şöyle dedi: “Soysuz ve alçak rezil! Hırçın şey, ötmeyi de bilmiyorsun! Yukarıda yaşamadığın için şarkının ahenginden haberin yok.” Güz yaprağı düştü ve uykuya daldı. İlkbahar geldiğinde, uyandı – ve bir ot filizi olmuştu. Güz gelip de, kış uykusu yaprağı ele geçirdiğinde –yaprağın çevresine başka yapraklar düşüyordu– homurdanmaya başladı: “Ah şu güz yaprakları! Çok gürültü yapıyorlar! Bütün kış uykularımı kaçırıyorlar!”