Yaşar Kemal'den okuduğum ilk kitaptır kendileri, neden bu zamana kadar bekletmişim diye kızıyorum kendime.. Betimlemeleri o kadar canlı işliyor ki, ben Ağrı'da uyandım bu sabah.. Hiç bitmesin istedim, sonu çok fena bitti.. Yaşar Kemal' in kalemi o kadar güzel ki akıp gidiyor sayfalar, tasvir ettiği doğa, insan halleri o kadar gerçekçi ki Ahmed ve Gülbahar yanımdaydı sanki.. Sonu kötü biten hikayeleri seviyorum arkadaş, etkiliyor.. 1970te basılmış bir kitap 2018de beni böyle etkiliyorsa helal olsun demek lazım.. Artık yavaştan İnce Memed'e başlayabilirim :) kesinlikle okumadan ölmeyin ;)