“Bazı şeyler başa kakılınca,” diye dolaşıp duruyordun evin içinde, “ilişkide artık iki değil üç kişi olunur: sen, ben ve ilişkimizi kemirmeye başlayan tahtakurdu. Tahtakurtları malzemenin içinde rahat rahat çalışırlar,” diyordun. “Yıllarca tüneller kazarlar ve birkaç küçük rahatsızlığın dışında hiçbir şeyin farkına bile varmazsın. Derken günün birinde masaya bir fincan kahve koyarsın ve ahşap çöküverir; katı sandığın yüzey ansızın yumuşacık bir talaş yığınına dönüşür.”
Sayfa 100Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.