Hoşgörü olmaksızın gerçek hümanizm
olanaksızdır, çünkü “eğer kendimize manevi bakımdan
egemen olabilirsek, barış içinde birarada yaşayabiliriz
ve bazen düşüncelerimiz farklı olsa bile, en azından uzlaşabilir
ve inanç birliğine ulaşıncaya kadar sevgi ve barış bağıyla
birbirimizi olduğumuz gibi kabul edebiliriz.”