"Kendini bildi bileli kabuğunu arayanlara" demiş yazar kitaba başlamadan evvel. Son kelimesini de okuduktan sonra daha iyi anlıyorsunuz ne demek istediğini. Eğer siz de bir dönem dahi olsa kabuğunuzu aradıysanız, işte o zaman Nohut Oda'nın satırları arasında hüzünlü bir yolculuğa çıkmanız mümkün. Yazarın okuduğum ilk kitabı. Öykü türünde de sanırım öyle. Ben çok beğendim Nohut Oda'yı. İçinde beş adet öykü var ve bitirdikten sonra epey düşündüm acaba en çok hangisi hoşuma gitti diye; yok bulamıyorum. Yani ilk öykü çok güzel bir başlangıçtı benim için. Devamı o şekilde geldi ve kitap boyunca hüzünlensem de gözlerim dolmadı, o yaş hiç akmadı diye seviniyordum. Erken konuşmuşum, son öykü olan Kız Kardeşim Handan beni bir miktar dağıttı arkadaşlar. Gözleriniz doluyor ve evet belki birkaç damla yaş da süzülebilir ama kahrolmuyorsunuz, eski günlerden bahsederken tatlı bir hüzünlenme gelir ya işte öyle hissediyorsunuz. Yazarın çok basit olayları bile metaforlar eşliğinde ve hiç sıkmadan betimleyerek anlatmasını da çok sevdim. Altını çizdiğim ne kadar yer varsa hepsini alıntı olarak paylaştım zaten. İlk kitap alışverişimde yazarın diğer iki kitabını da alacağım, Nohut Oda hediyeydi çünkü. Çok güzel bir liman oldu bana. Tavsiye ederim.

Nohut OdaMelisa Kesmez · Sel Yayıncılık · 20186,8bin okunma

··

118 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Buse Güler