ben bu yüzyılın insanı değilim.
sevginin ve insanlığın değerli olduğu zamanlar varmış bundan yıllar yıllar önce. sevdiğinle göz göze gelmek, onun bir gülümsemesine şahit olmak, hele ki dokunabilmek büyük bir güzellikmiş onlar için. insan bir sevdaya düştüğü zaman yürekleri yanar da kavrulurmuş, sevda uğruna verilen emek bir görevmiş zira. Mecnun gibi çöllere düşen de olmuş, Kerem gibi yanıp kül olan da. bu düzende olduğu gibi 1-2 aylık olan, her türlü ihanetin, çıkarcılığın ve yanlışın kol gezdiği bir kavram değilmiş yani. her şeyden önce değer diye bir kavram varmış ortada, şimdiki gibi ucuzlaşıp basite indirgenmemiş hiçbir şey henüz o zamanlarda. şimdi ise biri ne zaman birini önemsese, ona sadece insan olduğu için bile değer verse küfür gibi algılanıyor nedense veya tam tersi yanlış bir algıya sürükleniliyor. vicdan denilen şey ise insanların kendi menfaatleri üzerine çalışıyor sadece. bencilliğin ve hırsın gözlerini bürüdüğü, kalplerin taş kesildiği bir yeryüzü burası. ne bu dünyayı seviyorum ne de insanlarını. bu yüzden herkese uzağım, kendime de bir o kadar yakın
.
.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.