Arzu (Désir)
Lacancı etik, ötekinin etiği olmaktan uzakta, bir tür boğucu sosyallik olmaktan çok Merleau-Ponty'nin "yaşanmış solipsizm" olarak adlandırdığının adsızlıkla ilişkili derin bir yalnızlığın etiğidir. Ahlak, ben'den daha derinden gelen bir şeyle oluşmuştur. Kant'ın ahlakı kendisinde hâlâ fazla "toplumsaldır". Lacan, insanın arzusu Öteki'nin (de l'Autre) arzusudur cümlesinde geçen, Öteki'yi (Autre) benzer olarak değil, ama yasanın simgesel yeri olarak ve nin'i (de) ise "öznel dilbilgiciler tarafından söylenen belirlenim, yani o, Öteki olarak arzular (insani tutkuların asıl anlamını veren şey budur)" [Ecrits, 814] şeklinde duymayı talep ettiğinde, yitilen uçurumun asıl ölçüsünü verir.
Sayfa 29Kitabı okudu
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.