Verbalizm;
Kelimelere fikirlerden daha çok önem veren eğilim.
Entellerin fikri tembelliği, her şeyden önce, kullandıkları dilde kendini aşikar kıIar. Bu dilin vokabileri çok sınırlıdır. Aynı bir kavramın nüanslarını veren kelimeler hemen hiç kullanılmamaktadır. Konuşma dilleri birkaç yüz, entel kitap yazarlarının yazı dilleri ise nadiren birkaç bin kelimeden ibarettir. Entel nüanslar belirtmek hususunda kendini zorlanmış hissederse, uzun açıklama cümleleri kurar. Entelin retoriği (hitabeti) mantıki bir fikir yapıyı yansıtmaktan çok, bu zehabın uyandırılmasına yönelik bir verbalizm (yani kelimelere fikirlerden daha çok önem veren eğilimini) ve bir verbiyaj (yani içeriğ, boş, faydasız bir sürü kelimeyi peşpeşe kullanma illetini) sergiler. Bundan ötürü entellerin çoğunun fikir yürütmeleri amiyane tabi’riyle, sağduyulu aydınları bıyık altından ve bazen da alenen gülümseten bir laf salatası görünümünde olur. Bunu kuvvetlendirip belirgin kılan bir başka faktör de entellerin kelimelere hiçbir lügatte bulunmayan anlamlar yükleme illetidir. Slogan edebiyatıyla da desteklenen bu tutum yavaş yavaş bir entel argosunun oluşmasına yol açmaktadır. (İlimde Demokrasi Olmaz)
İlimde Demokrasi Olmaz
Sayfa 838 - kurtuba yayınları, 2. ciltKitabı okudu
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.