Yalnız o mu yalnız? Yalnız, yalnızlıkta yalnız değil yalnız..-N'apıyorsun Hasan Ali, ne yazıyorsun?
-Yok yok, bıraktım yazmayı Gürhan abi.
-Yok, vardır yine senin kıyıda köşede bir yazdığın?
Elbette ki vardır. Okumak için onları ister Gürhan Uçkan. Hasan Ali Toptaş "abimiz" dediği Gürhan Uçkan'ın bu ricasını kırmaz ve karaladıklarını Stockholm'e yollar pullu bir mektupla.
İlk kitabı Bir Gülüşün Kimliği (1987) ona 250 liraya mâl olur. 5 taksite böldürür. Her maaş alışında 50-50 öder. İkinci kitabı Yoklar Fısıltısı'nı (1990) da yine kendi çabalarıyla çıkarır. Memurdur. Her kitabını kendi başına çıkarması bir yerden sonra mümkün değildir. Sonra düşünür; ya insanlar benim yazdıklarımı anlamıyor, ya ben gerçekten berbat şeyler yazıyorum. Her iki durumda da kapı aynı yere açılır:Yazmayı bırakmak.
Bir karar alır, artık edebiyatla olan ilişkisini okur olarak sürdürecektir. H.A.Toptaş için zor bir süreç başlar. Kendini eve kapatır, hayata küser. Ama eli bu karara baş kaldırır, durmaz. Odasına kapandığı vakitlerde, yalnızca kendini tatmin için "yalnızlık" üzerine metinler karalamaya başlar. 31 bölüm yazdıktan sonra bunları bir köşeye kaldırır.
Ardından olanlar en üstte. Allar pullar ve yollar.
Gürhan Uçkan Cebeci'de oturan annesini ziyarete geldiği bir vakit Hasan Ali'ye geldiğini haber verir, hemen buluşurlar. Çantasından bir kitap çıkarır ve masaya bırakır. "Yalnızlıklar." Okusun diye yolladığı metinlerin kitaplaştığını görünce havalara uçar Hasan Ali. Ama bu sevinç eve varana kadardır. Çünkü kelimeleri kırarak yaptığı anlam çoğalmalarını kasıtlı olarak yaptığını anlamayan yayıncı, kelimeleri bütünler. Ortaya ona göre berbat bir baskı çıkar. Hasan Ali Toptaş 93'te Kavram Yayınlarından çıkan bu ilk baskıdan sonra, 2002'ye kadar yeniden yayınlanmasına izin vermez Yalnızlıklar'ın.
İlerleyen zamanlarda Yalnızlıklar Hollanda'da tek kişilik oyun olarak sergilenir ve çok beğenilir. Yayımlanacağı aklının ucundan geçmeyen bu karalamalar sayesinde ilk defa yurt dışına çıkar. O tüm bunlara Edebiyat Tanrısının bir jesti olarak bakar. (Ki bu jest onun kadar bize de yapılmış sayılır.)
"Gece, gündüz sizinle gezer; yalnızlık." (syf 101)
"Gündüz, gece sizinle gezer; yalnızlık." (syf 102)
Son olarak, ortaktır; hemen herkes yalnız olduğunu düşünür, öyle hisseder. Ama bu şiirsel metinlerin asıl cazibesi konunun bize yakınlığı değil; H.A.T.'ın kendi yalnızlığını kelime kelime sayfalara döküşündeki o saflık. İçtenlik. Bir bakıma günlük tutmak gibi. Dürüst. O ne yazsa okunur. Okunuyor, daha da okunur. Ömrü uzun olsun, okunsun.
Keyifli okumalar.
