"BENİ ANLA" yazısı bir görünüp kayboldu kitabı elime aldığımda. Kitap büyülü bir şekilde, olmayan zamanın içinde olmayan yerlerde gezintiye çıkardı beni. Yüzüme kalıcı bir gülümseme geldi kondu. Kitabın naifliğini giyindim üstüme, hafiflemiştim; yüklerimden kurtulmuştum. Sihirli bir kaplumbağa yoktu yanımda ama hissettiklerim böyleydi az çok; Momo'nun hislerine yakın... - - - - Babasının sürrealist bir ressam oluşu muydu Michael Ende'nin hayal dünyasını geliştiren, kalemine etki eden bilmiyorum ama kitaptaki büyülü ve gerçeküstü ögelerle süslenmiş dünyanın içinde gezintiye çıkmak çok güzeldi. Hem de anlamak isteyene bir sürü mesajların verildiği bir dünyaydı bu. Zaman ne demekti ve insanlar için bu kadar önemliyken biz onu nasıl kullanıyorduk; kendimize sormamız gereken sorulardandı. Kitap hem distopik hem de ütopikti. Yalnız acı olan, tasvir edilen distopyanın içinde şuan yaşıyor oluşumuz; öyle ki farkında bile değiliz tıpkı kitaptaki insanlar gibi. Bize yardımcı olacak bir Hora Usta ve Momo da olmadığına göre bütün bölümleri geçip nasıl ütopya seviyesine ulaşacağız orası da meçhul. Her şeyi teknoloji ve bilim sayesinde bu kadar hızlı ve kolay halledebiliyorken, çok değil bi 50-60 yıl önce yaşayan insanların sahip olduğu kadar boş zamanımızın olmayışı ve onların birbirlerine ayırdıkları vaktin yarısını birbirimize ayıramıyor oluşumuz da oldukça ironik. Tam tersinin olması gerekirdi halbuki; daha çok zaman bize kalsın ve daha çok sevdiklerimize zaman ayıralım. Ama ne diyordu kitap, zamanını nasıl kullanacağın sana kalmış, tasarruf edelim derken tamamen kaybetme ihtimali de var. Çok fazla mümkün görünmüyor şu bulunduğumuz şartlarda ama umarım herkes kendi zamanının efendisi olabilir ve zaman bize değil biz zamana hükmedebiliriz.

MomoMichael Ende · Pegasus Yayınları · 201766,1bin okunma

·

6 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Lady Godot