Kitap gerçekten güzeldi. Hem karakterler duruma tamamen ayak uydurmuştu hem de ben, seriye daha bi' adapteydim. Ilk kitaba nazaran daha bi' hareketliydi, yani seri yavaş yavaş açılmaya başladı. Bu kitapta, Sydney'in çocukluktan itibaren ona öğretilen ve empoze edilen şeyler konusunda birçok şeyi sorgulamasına tanıklık ediyoruz. Normalde Simyacılar söz konusu olduğunda her şey; ya siyah ya da beyaz, ortası yok. Bazı konularda aynı katılık Sydney'de de vardı ve açıkcası bu rahatsız ediciydi ama zamanla gelişen olaylarla ve ortaya çıkan bazı şeyler sonrasında farklı düşünmeye başladığını görüyoruz. Kitaptaki Bayan Terwilliger karakterini çok sevdim ve düşüncelerine fazlasıyla katılıyorum. Umarım bu karakter sonradan kötü biri çıkmaz. Adrian karakterine çok üzüldüğüm bir yer oldu ve buna istinaden bu kitaptaki tüm ebeveynlerin birer kötücül yaratık olduğunu fark ettim. Bir tanesi mi sevgi namına bir şey bilmez yahu? Sydney'in ailesini az gördük, tamam, annesi iyi bir kadındı ama babası... yine de tam olarak anlayamazdım ama başka karakterler üzerinden bağdaştırdığı düşünceleriyle oldukça tahmin edilebilir oldu. Simyacıların geçmişine dayanan bir topluluğun ortaya çıkmasıyla, olaylar farklı ve tehlikeli bir boyuta taşınır. Sydney ve arkadaşları bu zor durun konusunda üstüne düşeni yaparken, duygusal olarak da bir karmaşa yaşamaktadırlar. Bu kitapta da buram buram aşk falan yoktu mesela ama olabildiğince olan kısmı bana yetti. Sydney'in bu kadar kör olması gerçekten delirtti insanı. Zeki insanların duygular konusundaki yetersizliği bana hep biraz komik biraz da sinir bozucu gelmiştir zaten. Kitap da beni rahatsız eden tek kısım, Moroi vampirlerinin çok güçsüz ve yetersiz olmaları. Ekstra birçok şey bekliyorum ister istemez ama daha çok büyüsel şeyler ve kan, söz konusu, Dampirler bile daha iyi. Neyse sonuç olarak sevdiğim bir seri olma yolunda ilerliyor.

Altın ZambakRichelle Mead · Artemis Yayınları · 2012320 okunma

·

17 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.