Elif: "Maviden uçurtmalar": Maviden uçurtmalar "Kimsesiz çocuklar gibi oturuyorum pencerenin kenarında yağan yağmur ıslatırken boş kaldırımları ve terk edilmiş umutları belki biraz.. Yorgun kelimelerim üşüşüyor yine başıma.. soluk soluğa kalmış yalnızlığımın nefesi yine yıllanmış tütün kokuyor.. Göçmen kuşlara imrenen bakışlarım uzaklara meyilli ruhumla isyanlarda Elinden...

"Kimsesiz çocuklar gibi oturuyorum pencerenin kenarında yağan yağmur ıslatırken boş kaldırımları ve terk edilmiş umutları belki biraz.. Yorgun kelimelerim üşüşüyor yine başıma.. soluk soluğa kalmış yalnızlığımın nefesi yine yıllanmış tütün kokuyor.. Göçmen kuşlara imrenen bakışlarım uzaklara meyilli ruhumla isyanlarda Elinden gelse ateşe verecek zamanı geçmesin artık diye.. gidip dönmeyenler hiç gitmesin Ölüp de dirilmeyenler, Hiç ölmesin diye.. Camın buğusunda bir kaç harf kalmış anlamsız hangi yokluğun düşüydü bu boş duvardaki çığlıklar İçimde bulamadığım kendim nerede kim bilir Kaç parçam gömülü gecenin siyah şafağında Satır aralarına açılmış taze mezarlarda keşkelerin cesetleri Ve matemler kuğuların bakışlarında bir giz bir kaç cinayet işlenmiş gibi sokağın başında İllegal kalabalıklar içinde beyaz saçlı bir ama beni bekleyen Kafeslerin soğuğunda üşüyen kuşlar mı yoksa papatyalar mı Hangi aşka dokunsam dökülmüş yaprakları çoktan.. Bu idam mangası şarkıların kurbanı ben miyim yoksa, Hüznüme tünemiş gibi maviden uçurtmalar..." Elif

··

4 görüntüleme