DEĞİL Mİ Kİ EVVEL OLAN BAZEN AHİR GELİRDİ ?Bu kadar az kelime ile bu kadar öz cümle okumuşluğum çok nadirdir. Kitabı yaklaşık altı/yedi ay önce okumuştum.
(Bu kitap bu siteye üye olduğum ilk zamanlarda yine ilk incelemesini yapmış olduğum kitaptır.Fakat kendimce özel sebeplerden dolayı yaptığım bütün incelemelerimi geçmiş haftalarda silmiştim.
Ama bugün nazar boncuğu olarak bu incelememin burada durmasına karar verdim.)
Hikâyeyi biliyor olmama rağmen Nazan Bekiroğlu kaleminden öyle bir aşk okuyordum ki,kitabı bitirmemek için günde sadece bir,iki sayfa okuyup bırakıyordum.Ancak aklım gün içerisinde hep kitapta kalıyordu.(Genelde aynı anda 2 kitap okurum.Bunu da kendime bahane ederek Yusuf ile Züleyha'yı bilerek daha da geç bitirmiş olacaktım.)
Bir insan, dokunmadan,konuşamadan,görüşemeden nasıl sevebilir birisini? Ve/veya kim aşağıdaki cümlelerle haykırır sevdiğine?
"Sonsuzluk ne demekmiş gel bende bil,ne demekmiş sonsuzluk sende bileyim."
"Ben bana yeterim senin yetmediğin yerde,onarırım kendi ellerimle kalbimi, kendi ellerimle severim kendi yüreğimi."
Nazan Bekiroğlu kelimelerin nasıl dans edebildiğini, çok güzel resmetmiş bu eserde:
"Kendime sultan kendime tebaa olurum,sen efendim olamazsan kendime köle olurum."
SYF:61
DEDİ: BU NE TANIŞIKLIK?
HİSSETTİ: UZAK BİR HATIRADAN KALBİNE.
BİLDİ: YARIMINI BULMAZSAN EKSİK KALACAKTIR.
"Kapadı gözlerini Züleyha,gözlerinin önünde omuzlarından akan saçları ,bir derin kuyu ile güzelliğinin çöl güneşi."
İnsan ruhunu dinlendiren,huzurla dolduran,tevekkül ne demek anlatan, hatta aşk'ın en başını anlatan ve günlerce,haftalarca hatta aylarca aklınızda takılı kalacak olan bu kitap...
Yusufların Züleyhalarını,
Züleyhaların ise Yusuflarını aramalarına sebep olacak eser...
Keyifli okumalar...
