“TARİH-İ KADİM”
...
Hepsi bir kuruntu mu bunların yoksa?
Belki aldanmak yaşamanın bir gereği.
Belki de hepsi doğrudur, kim bilir,
belki ben hiçbir şeyin farkında değilim,
karıştırmadayım “yok”la “var”ı.
Kusurum ne, kuşkuda olmak mı?
Kuşku, koşmaktır aydınlıklara doğru.
İnsan aklıdır eninde sonunda gerçeği bulacak olan.
Belki de yok olacağız bir gün topumuz birden.
Kim bilir, öbür dünya belki de var.
Madem bu beden o ölümsüzün işi,
ne diye kıvranır durur bir türlü dert içinde?
Hadi diyelim aslımız toprak bizim,
sen gel onu kederden bir çamur yap,
-her yeri kanla, göz yaşıyla dolu-
insaf be, bu kadarı da olur mu?
Sen gel hem yoktan var et,
sonra var ettiğini boz, kötüle!
Hiçbir yaradandan ummam bunu.
Yaradan yok eder, perişan etmez!
...
Sayfa 98
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.