Son cümlesi “Konseptler herkesindir, kelimeler ise yalnızca benim” diyen Asimov, bilimkurgu dünyasına kattığı “Robotbilimi’nin 3 Kanunu” ile şimdiye kadar robotlarla kurulmuş distopyalardan farklı olarak robotların iyi olabileceğine, robotlardan oluşan bir ütopyanın var olabileceğine beni açıkcası bu kitabında ikna etmiş bulunmaktadır. Kendisinin de dediği gibi ölüm klişesi 3 Kanun ile ortadan kalktığında bizleri direkt Asimov’un yaratıcı zekasına kavuşturdu. Okuduğum her hikayesinde hep korktuğum, korkacağım robotlardan bu sefer minnet duydum. Ve en sevdiğim hikayeleri arasında ‘Robbie’ , ‘Yalancı’ ve ‘Kayıplara Karışan Robot’ vardı. Susan Calvin’in robotlara dair yaptığı psikolojik tespitleri de her defasında robotlara farklı bakmamı sağladı. Isaac Asimov’a sonsuz teşekkürler..
