··
101 görüntüleme
Çok üzüldüm, çok farklı düşüncelere daldım. İçim burkuldu. Üvey anne ya da üvey baba farketmiyor aslında. Önemli olan iyi insan olabilmek. Duygu yoksunu, insanlıkla ilgisi olmayan insanlar maalesef ki hep hayatımızın içinde yer alıyor. Bunun bir tedavisi var mıdır bilmiyorum. Lakin hastalıkları kendi yaşamlarından çok başkalarının hayatlarını karartıp, bilinçli bir yok etme çabasındalar ve hiçbir zaman kendi duygu durum bozukluğu hallerinden şikayetçi olmamaları. Mantıklı düşüneyim diyorum, acaba onların ruh hastası olmalarında kimler etkiliydi, nelerle karşılaştı acaba da bu hale geldiler diyorum? Yine cevapsız kalıyor sorularım, kötü olaylarla karşılaştı diye kötü mü olması gerekli! Maalesef tedavisi mümkün olmayan ruh hastası bunlar. Anlayamıyor ve anlam da veremiyorum. Çaresizce üzülüyorum.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.