İnsanın yüreğini burkuyor gerçekten, yüzde doksandokuz engelli birinin gözlerinden dünyaya bakmak. Ama o kişideki hayata bağlılığa ve şükran duygusuna şahit olduğunuzda ister istemez iman geliyor aklınıza. Allaha inanmak ve bağlanmak, ne sırlı bir mucizedir ki en aciz duruma düşen bir insana sevgisiyle,teslimiyetiyle hayata meydan okutuyor.
Kendini karşısındaki insanın yerine koyabilip bu şekilde yaşananlara bakmak, hem kendisi hem de karşısındaki insan için bir şifa oluyor insanlığa.
Engeli olmayan bir insan için gayet sıradan olan eylemler; bir bardak su içmek, yürüyüşe çıkmak, sarılmak ve kısaca kendi ihtiyaçlarını giderebiliyor olmak ne kadar basit ve sıradan görünebiliyor.Oysa bunları yapamayan birinin gözünden dünyaya baktığınızda ne kadar değerli ve şükredilesi eylemler olduğunu daha iyi anlıyorsunuz.
Kitabı severek okudum, Rukiye Hocamın verdiği mesajlar dikkatime derinlik kattı ve onun mizah anlayışıyla tebessüm etmenin güzelliğini yaşadım.
Mutlaka okumanızı ve hayatı, insanlığı onun gözlerinden okumanızı tavsiye ederim.
