Bilim insanları tarafında zeka puanı düşük biri üzerinde zeka seviyesini arttırmak için geliştirdikleri bir yöntem uygulanır. Bu yöntemin geçerliliği başta Charlie isimli bireyin günden güne yazdığı Notlar ve süreç içerisinde yapılacak psikiyatrik görüşmeler ve testlerle ölçülmesi hedeflenmiştir. Yazarın çıkış noktası özgün olmamakla birlikte sinemalara uzun zamandır işlenen bir konu. Fakat kitabı bir solukta bitirdim. Nedenlerini şöyle sıralayabilirim:
- özel gereksinimli insanların gözünden kendi hayatlarının anlatılıyor olması insanın onlara karşı şimdiye kadar sadece kendi perspektifimizden baktığımızı hatırlatıyor. Toplumdakı yerleri, onlara hayatımızdan nasıl pay biçtiğimiz ve bizim üzerimizdeki sorumluluklarını ele alıp değerlendirmenin eksik kalan ve en büyük parçasını oluşturan kısmın aslında özel gereksinimli bu insanların istekleri ve hislerini hesaba katmamamız.
- Etiketleme konusu güzel işlenmiş; özel gereksinimli bireylerin saldırgan olduklarına yönelik mesela. yer yer gaddarca yaklaşımlara maruz kalan Charlie’nin ruhuna yansıyanlar insanı ağlatacak kadar iyi resmedilmiş.
- ‘Ben ameliyattan önce de insandım, eski Charlie de insandı’ şeklinde cümlelerle çok güzel özetlemiş.
- bu alanda çalışan meslektaşlarıma ve hatta toplumdaki insanlara karşı hoşgörümüzü ve farkındalıgımızı arttırması açısından yararlı ve üslup olarak da akıcı bir kitap