Selvi Atıcı'nın okuduğum dördüncü kitabı ve okudukça kalemini daha çok sever oldum.
Yazar yine kalbime dokundu. Duygu yoğunluğu yaşattı. Ta içimde hissettim. Kâh güldüm kâh gözlerim doldu. Macera ve aksiyon olması da hikayenin tadı, tuzu olmuş. Levent ve Eyüp renk katmış. Bu ikili her eve lazım.
Uğur'un Mavi'ye olan aşkına aşık oldum. Yarasa kod adlı Uğur'un içinden neler çıktı neler.
Son ana kadar merak içersinde okudum. Bittiğinde de hem üzüldüm hem de etkisinden bir süre kurtulamadım.
Beni en çok etkileyen o taş evin gerçekte yazarın dedesinin evi olması ve yazarın teşekkür notundaki son cümle. Aynı duyguları yaşıyoruz Selvi Atıcı. Yüreğine, kalemine sağlık.