"Kolay değildir hayat ama mümkündür teselliyi bulmak sanatta, inançta, insanları sevmekte." Albert Camus'nun okuduğum ikinci tiyatro eseriydi. Birincisi "Doğrular" idi, yine o eserde olduğu gibi tarihi bir hikayeden yola çıkarak kendi felsefesiyle bütünleştiriyor Camus... Burada yer yer "Sisifos Söyleni", yer yer de "Başkaldıran İnsan" esintileri bulmak mümkün. Bu arada, elbette ki okumadan önce Caligula'nın kim olduğunu öğrenmek yerinde olur. Caligula kısa süre hükmetmiş olsa da tarihe adını yazdırmış bir isimdir. Adını yazdırmış dediysek, başarılarıyla değil, sapıklıkları, manyaklıkları ve zorbalıklarıyla... Peki Camus onu neden konu etmiş dersek, öncelikli olarak Hitler ve Nazizm'e karşı yazılmış olduğunu düşünüyorum. Bu açıdan belli de bir anlamda 1984 gibi 'geleceğe bir uyarı' anlamı taşıdığını söyleyebiliriz. Kitabın üslubuna bakacak olursak, öyle tarihteki gibi sürekli olarak Caligula'nın deliliklerinden bahsetmiyor Camus... Onun Caligula'sı son derece aklı başında bir hükümdar. Caligula sonsuz iktidara sahip olduğu için aşırı şımarık ve son derece doyumsuz, yüksek zeka belirtileri gösterirken, insanlara karşı merhamet veya herhangi bir sevgi beslemediği için, kendini tatmin etmeye insanları kullanarak ulaşmaya çalışıyor. Caligula'ya en uygun cevap da yazının başında kullandığım cümle oluyor. Evet, herkes için hayat farklı bir şekilde zor ama hayata tutunmak için de farklı yollar mevcut. "Caligula", beni uzun süre etkileyecek bir metin oldu. Yine geçmişten gelen bir mesaja kulak verelim... "Zorbalığı dize getirmek mümkündür fakat bu izansız kötülüğe karşı vereceğimiz savaşta, bizleri ancak kurnazca hamleler zafere taşıyabilir."

CaligulaAlbert Camus · Can Yayınları · 20181,086 okunma

··

144 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.