20. yüzyıla geçerken Filistindeki Arapların çoğu kendilerini millet terimleriyle değil daha çok aile, kabile, köy ya da din temelinde tanımlıyordu. Ancak aydınlar arasında milliyetçi bir kimlik tanımlaması fikrinin yayılması 1872 Osmanlı Reformları dönemine uzanır. O tarihte Kudüs bağımsız bir sancak olarak kabul edilmiş ve yerel seçkinler yükselmeye başlamıştı. Ne var ki bütün bunların daha tutarlı bir söyleme dönüşmesi için 50 yıl daha beklemek gerekecekti. Bu gecikmeyi açıklayan birkaç etken vardır: Araplar genellikle Filistin'i Büyük Suriye'nin güneydeki bir parçası olarak kabul ediyordu; yerel siyasi kültür çok parçalanmıştı; toprak temelli milliyetçilik Arap Orta Doğusunda genellikle gelişmemişti; Filistin milliyetçiliğinin yükselişine ilişki ne en ufak bir işaret bile daha kapsayıcı olan Arap milliyetçiliğine doğrudan bir rakipti.
43 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.