Bir padişah, bir karısı, bir de kızları varmış. Karı-koca konuşurlarken, kadın padişaha "Ben öldükten sonra evlenirsen, sandıkta bir pabucum var, o kime uyarsa onu al." der. Gel zaman git zaman, padişahın kanısı ölür. Aradan bir vakit geçer, padişah kızına haber gönderir "Artık beni eviendirin!" diye. Bunun üzerine kız pabucu alır eline, çıkar kız aramaya. Kimin ayağına giydirdiyse pabuç olmaz. Eh sonunda kız artık bıkar, hizmetçilere "Bu nasıl bir pabuçmuş, kimsenin ayağına olmadı, getirin bakayım bir de ben giyeyim," der. Pabucu giyer, tıpa tıp olur ayağına. Bunu gören halayık "Padişahım, pabuç kimsenin ayağına olmadı, sultan hanımın ayağına oldu," der. O da tutar müftüye bir mektup yazar:"Bahçemde bir elmabağacı dikmiştim, bir tek elma vermis. Ben mi yiyeyim, halka mi yedireyim?" diye sorar. Müftüden "Niçin tek elmayı halka yedireceksin? Kendin ye," diye cevap gelir. Padişah, bunun üzerine tutar hazinenin anahtarını kızına gönderir. Kızım çeyizlerini tedarik et, ben seni alacağım," diye haber gönderir...
Sayfa 11 - Metis Yayınları (''Ahu Melek" masalı, Pertev Naili Boratav, 2009)
·
34 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.