"Sabah uyandığımda, hastalıktan yeni kalkan bir çocuk gibi mutlu duyumsuyordum kendimi. Tuhaf bir sürpriz bekliyordu beni. Postacı koca bir paket mektup getirdi, bu pakette suskunluğun ilk sabahından beri beklediğim şeyi buldum. Akşam, kahvede, arkadaşlar her zamanki gibi karşıladılar beni, birkaç akşam önce olup bitene en küçük bir anıştırmada bile bulunmadılar. Aralarında, beni evden kovmuş olan fizik öğrencisi de vardı; benimle her zamankinden daha uzun zaman kaldı. Çok geçmeden onlarla birlikte olmaktan sıkıldım, oradan ayrıldım. Dışarıda beni eskisi gibi selamlayan, benimle her zamanki sıcaklıkla konuşan başka kimselere rastladım. Dünyaya yeniden gelmiştim. İnsanlar bir kez daha beni kabul ediyorlardı, ama ben gene de onların birlikteliğinden tuhaf bir yorgunluk duyuyordum; uzak bir ülkeden yeni dönmüşüm, gördüğüm her şeyden aldığım hazzı yitirmişim gibi bir duygu vardı içimde. O zamandan beri, yaşamımdaki, herkese kaçık bir yabancı gibi göründüğüm bu duraklamayı hiç açıklayamadım kendi kendime. Ara sıra, zamanın içinde aykırılıklar olması gerektiğini, o günlerde, başkaları ayrımına varmadan, yalnızca benim bir aralıkta gibi yaşadığımı düşünüyorum. Ama niçin her zaman yaşadıkları gibi, bugün de yaşamakta oldukları gibi yaşıyor görünüyorlar? Öylesine sıradan olan yaşamımdaki o gizem bölgesi, o karanlık kopukluk hep tedirgin etti beni, bu öyküyü yazarken daha da çok tedirgin ediyor. Şu anda, saat gecenin yarımında, odamda, soluklarla, çok hafif vuruşlarla dolu bir sessizliğin ortasında oturmuş yazarken de, insanların arasında, dünyanın orta yerinde yalnız olduğumu duyumsuyo-rum, onulmaz bir biçimde yalnız: Evrenin merkezinde tek başına bir can. Gerçekten de... "
Kimsin sen?Kitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.