Borges, 20.yy’ın aykırı İtalyan yazar Giovanni Papini’den bahsederken, onun hak etmediği bir biçimde unutulduğundan şikayet eder. Yalnız yaşayıp yalnız ölen yazar da, Sen Kimsin? adlı öyküsünün sonunda kahramanın şahsında şunları söyler;
“Şu anda, saat gecenin yarımında, odamda, soluklarla, çok hafif vuruşlarla dolu bir sessizliğin ortasında oturmuş yazarken de, insanların arasında, dünyanın orta yerinde yalnız olduğumu duyumsuyorum, onulmaz bir biçimde yalnız: Evrenin merkezinde tek başına bir can. Gerçekten de..”
Gog kitabıyla tanıdığım Papini’nin okuduğum ikinci kitabı Kaçan Ayna oldu. Kitabın içerisinde her biri derin etkiler bırakan 10 öykü bulunuyor. İnsanın içsel hallerini matemsel bir çerçeve içerisinde sunuyor okuruna. Özellikle yaşam, geçmiş ve gelecek arasında daima yaşanmamaya terk edilen “şimdiki zaman” hakkındaki görüşlerini unutamıyorum.
“Bütün bir şimdinin bir gelecek uğruna feda edildiğini, o geleceğin de şimdiki zamana dönüşeceğini, bir başka geleceğe feda edileceğini, en son şimdiye, ölüme dek böyle sürüp gideceğini düşüneceklerdir.”
Öykü okumayı seven herkese ısrarla tavsiye ederim. Hem Kaçan Ayna’yı, hem Gog kitabını
