Sabah sabah bir mahzunluk var bende. Sürekli kendimce bir iyilik işareti arıyorum. Konuşanların ağzının içine bakıyorum. Bir cümle kursun, tutayım ucundan, içine yerleşeyim, ısınayım biraz. Hangi dilde olursa olsun.. Dostluk olsun..Samimiyet olsun ..Bir cümle kursun da hepimize yetecek kadar geniş, hepimizi soğuktan kurtaracak kadar sıcak diye bekliyorum. Bilmem duyar mıyım gün içerisinde? Bekleyip göreceğim.
Fazla melankolik oldum mu ne? Affola. Günaydın 1k dostları...