Caz ritimleriyle savrulan iki köksüz adamın yol temalı öyküsünün romanı. Kitap için yapılan şu yoruma katılıyorum öncelikle. Caz müziğinin geniş, doğaçlama soluğunu yankılamak isteyen yazarın, "spontan düzyazı" adını verdiği teknik vasıtasıyla giriştiği bir deney, bir karşı çıkış. Rulo haline getirdiği ve birbirine yapıştırdığı kağıtları-zaman yitirmemek için- satır başı kullanmadan üç haftada yazmış Kerauc. Kitap kışkırtıcı, hele o yılların Amerikan rüyası yaratma gayretini düşünürsek çok daha kışkırtıcı. Bugün bile okuyan kişiyi her şeyi geride bırakıp yollara düşmeye sevk ediyor. Reddedilen ya da Oğuz Atay'ın deyimiyle tutunamayanların öyküleri var kitapta. Düzensizliğin düzenini sevenlerdenseniz okumanızı öneririm.