8.0
346 Kişi
1.132
Okunma
361
Beğeni
25,4bin
Gösterim
496 sayfa ·
Tahmini okuma süresi: 14 sa. 3 dk.
Basım
Türkçe · Türkiye · Ayrıntı Yayınları · Aralık 2012 (İlk yayınlanma: 1993) · Karton kapak · 9789755395531
Orijinal adı
On The Road
Diğer baskılar
Yolda, orijinal rulo haliyle Türkçe'de...
Jack Kerouac'ın Yolda'sı ilk olarak 1957 yılında Viking yayınevi tarafından basıldı. Kerouac'ın okurların gözünde artık efsaneleşmiş olan hikayeye göre, yaklaşık üç yıl boyunca aldığı notlar ve yaşadıklarına dayanarak, üç haftalık bir oturumda daktiloda, kendi hazırladığı uzun, tek bir ruloya yazdığı romanı, yazarın ve editörün büyük uğraşları, tekrar tekrar elden geçirmeleri ve çıkarmalar yapmaları sonucunda basıldı. Kısa sürede bir kült eser haline gelmiş ve bütün dünyada efsaneleşmiş olsada, bu basılan Yolda, "uslanmış" bir Yolda idi.
Kitabın basılışının 50. yılı anısına ve kitapta geçen kişilerin gerçek adlarının kullanılmasının artık sorun olmaktan çıkmasıyla, ilk kez orijinal rulo olduğu haliyle basıldı. Biz de kısa sürede, titiz bir çalışmayla bu eseri Türkçe'de yayımlıyoruz...
(Tanıtım Yazısından)
Benzer Kitaplar
Kitap Fiyatları
Bkmkitap
₺23,34
Kargo bedava ve kapıda ödeme imkanı
Fidankitap
₺28,00
Hızlı ve güvenli kitap alışverişi
DR
₺36,00
İdefix
₺74,55
Kitapyurdu
₺34,22
SEPETE EKLE
Puan ve İncelemeler
8.0
10 üzerinden
346 Puan · 60 İnceleme
496 syf.
·
6 günde
·
Beğendi
·
Puan vermedi
Özgürlüğünüzde ısrar ediyorum..
Jack Kerouac la yolculuğa çıkıyoruz..
Geçmişte bölük pörçük okuduğum kitabı tekrar okumadan hakkında bir şeyler yazmak kendime de haksızlık olacağından yeniden şöyle bir geçmek gerekiyordu, tabi inceleme için de biraz hafıza tazeleme biraz da araştırma..
Öncelikle, yazarımız Jack Kerouac ı tanımadan On the Road'u ( Yolda)yı anlayamayız, zaten kitap hem içeriği hem yazılış tarzıyla 'Jack Kerouac aykırılığı'nı yansıtmaya yetiyor. Jack Kerouac in kağıt takıp çıkarmakla vakit kaybetmemek için koca bir ruloyu yerleştirdiği daktilo başına ülkenin doğusundan batısına her gidip geldiğinde başından geçenleri oturup, tek bir paragraf bile kullanmadan yaşam tarzında olduğu gibi hızlıca yazdıktan sonra bir basımevine atıp unuttuğu ruloyu neden sonra 7-8 yıl sonra kitap halinde yayınlamayı akıl ediyorlar..
*Rulonun başına gelen.. :))
Jack Kerouac'tan bahsedip de, adını verip damga vurduğu ve takip eden yıllarda bir kuşağa ilham kaynağı olan harekete değinmeden geçmek olmaz..
* Adımız: Beat Kuşağı..
İyi de neden 'Beat'? İnsanların beat hakkında ilk öğrenmek istedikleri ''Beat''in kelime anlamıydı. 'Beat' yapısı itibarıyla İngilizce'de daha çok negatif anlam ifade eden cümlelerde kullanılır, (dövmek, çarpmak, vurmak) Kerouac hareketi ile birlikte anılması kelimeye kişisel hırs ve materyalizmden arınmış, yeni bir yaşam ritmini niteleyen (beat-ing) kapsayıcı bir spiritüel anlam da kazandırmış. "Tepkimiz de ritmikti, böyle yaparak beat'in şiirsel bir süreklilik kazanmasını amaçladık.." der Kerouac.
Temelde,1950'lerin birkaç savaş karşıtı yazar ve şairinin aykırı bir yaşamı deneyimleme serüveniyle başlayan Jack Kerouac liderliğindeki bu hareket Allen Ginsberg, Neal Cassady gibi 'çete' mensuplarıyla ilerleyen yıllarda, 60'lı, 70'lerin gençliğine de alternatif bir yaşam tarzı olarak rol model oluyor. Beat, adını, bir röportajında, bu aykırı ekol ile ilgili sorulan soruya karşı Kerouac tarafından o anda aldığı söyleniyor. İlle hızlı olacak ya..
*Her yönüyle aykırı :))
Kuşağa adını veren kahramanlarının sürekli beş parasız olduğu bu jenerasyon, yaşam tarzlarını ve eserlerini biçimlendiren 'Yol' teması ve dönemin Amerika'sında iş bulmak amacıyla ülkeyi baştan başa başıboş dolaşıp, yaptıkları uzun, amaçsız ve doğaçlama gelişen yolculuklarıyla tanınıyorlar..
Beat Kuşağına, sınırlı imkânlarla sınırsız sorumsuzluğu deneyen genç, heyecanlı, eylemleri spontane, diyalogları tutkulu, açık ve özgün bir cinsellik ve uyuşturucu deneyimlerine meraklı hızlı ve aykırı edebiyatçı çocukların kuşağı diyebiliriz.1950'ler Amerika'sının bu çılgın edebiyat akımının lokomotifleri, kitaplarında alışılagelmişin aksine suç, cinsellik, uyuşturucu, din karşıtlığı, alkol vb. ''tehlikeli'' konuları işlediklerinden, eserleri sürekli sansürleniyor. Fakat ne ilginçtir ki, yazarımız Jack Kerouac'ın bir kaç yıl içinde tüm gençlik tarafından kapış kapış satın alınan 'On the Road' rulosunun, (pardon kitabının :)) ) tüm Amerika'da tezgah altından satılmak zorunda olmasının nedeni, yasaklı olduğundan değil, raflardan, İncil'den sonra en çok çalınan kitap olmasıymış!.
*Yasaklar işe yaramıyor anlayın artık! :))
Peki, dönemin hristiyan tutuculuğu karşısında birdenbire, her türlü özgürlük patlaması olarak ortaya çıkan bu gençlik ne istiyordu?
*Ne istemiyordu ki?
"Bana sorarsanız, gerçek yaşam hiç durmadan dosdoğru denize gitmektir.'' diye yaşamı tarif ediyordu Jack Kerouac meselâ.
Ya da Jim Morrison.. “Dünyayı istiyoruz, hemen şimdi istiyoruz!.” diyordu.
O ve diğerleri yasamdan beklentilerini 'varoluşçu bir bunalımla' gösterirken, sürekli arayış içerisindeki Beat Kuşağının artçı kalabalıkları da batıyı bir süre sonra tutup Buda Mistisizmiyle tanıştırıyor iyi mi?
* O yaşlı ve huysuz papaz yağmurda dışarıda kalan 'üç tane serseriyi' kiliseye almazsa olacağı buydu.. :)))
Beat Kuşağının geniş kitlelere yayılması "Yol" ya da "Yolda olmak" la ilgilidir..
Peki "Yol" neden bu kadar anlam ifade edebilir? Hayır, cevap Kerouac'ın ifade ettiği; "Sizi yolculuğa çeken yolun sonu değil, yolun kendi de olabilir. Belki de sadece gitmeyi seviyorsunuzdur." basitliğinde anlatılamaz. Bunun birkaç nedeni var: Yol, sonu gelmeyen arayışın simgesidir ve Beat Kuşağı’nın felsefi özü olan Zen, dinamik meditasyon yöntemleriyle bu anlamı bulma üzerine kuruludur. Ancak, aranan anlam bir hedef değildir Beat ekolünde, anlam arayışın kendisindedir. Tam bu yüzden de anlam, arayışın sürekliliğine saklıdır..
* Biraz karışık, daha doğrusu süratli :))
Beat kuşağı kendi dönemlerinde olduğu kadar sonrasında da Bob Dylan, The Doors, The Rolling Stones, Jimmy Page'ten John Lennon, Pink Floyd'a bir çok rock, country şarkıcı ve gruplarına hatta James Dean ve günümüzün L. Di Caprio'su gibi gençlik idolü aktörlere ve sinema sektörüne de ilham kaynağı olmuştur, ki tüm zamanların en etkili rock gruplarından biri olan 'The Beatles', adını aldığı dönem itibarıyla 'Beat' etkileşimine ilginç bir örnektir meselâ..
Kerouac bir caz tutkunu aynı zamanda fakat, etkilediği müzikçilere bakınca..
Kitabı her okuduğumda bende çağrıştırdığı müzikse tarz ve kuşağın temposuna uygun olması bakımından hep yol hikâyelerine konu olan müzikler olmuştur. Gitarla az çok haşır neşir olan herkesin ajandasında mutlaka olan bir Styx klasiği Boat on the River mesela..
''Take me back to my boat on the river, I need to go down, I need to come down..'' tıpkı bizim sevimli çeteyi yolculuklarına sevk eden içgüdüsel propramlarının vaadini sunar..
*Hadi bir daha dinleyelim :)
youtube.com/watch?v=16VSqbj9meA
Ve, yol hikayelerinin vazgeçilmez duraklarından hotellerin sıkça kullanılması, bir diğer grup Eagles klasiğini, unutulmaz şarkı Hotel California'yı çağrıştırır..
youtube.com/watch?v=l4dSZD3YQ_M
Kitap; otostoplar, nerede akşam orada sabahlarla edebi anlamda bir seviye önermiyor fakat okuru, ''Özgürlüğünüzde ısrar ediyorum'' diyen 'ısrarcı' Kerouac, "Azizlerin hayatının cazibesine kapılmış, papaz olma hayalleri kuruyordum, ancak daha sonra şeytanın daha zevkli görünen yolunda kayboldum.." diyen Neal Cassady gibi bir 'günahkar' ve Molok şiiriyle şiirde sokağın devrimini yapan eşcinsel şair Allen Ginsberg gibi edebiyatçılarla tanıştırması bakımından edebiyata öyle olmazsa böyle konu oluyor.. :))
Haa! Allen Ginsberg deyip geçilmez tabi, kim mi o; Onun Uluma adlı şiir kitabı tabulara karşı atılmış yıkıcı bir tekmedir adeta..
Peki onun 1990'da Kumkapı'daki bir rakı masasında Can Yücel le otururken bir şiir yazıp bizimkinin önüne attığını bilir misiniz? Can Yücel'in çevirisiyle şiir bu;
CAN YÜCEL
Aynalar insan değil
Aynalar insan
Hem de ikisi
Hem insan hem ayna
İster Manhattan’ın doğu yakasında
İster boğaz şehrinin Kumkapı’sında
Herkes yalanları söyler
Doğruları söyleyerek
Yeni rakı masasındaki sarhoş ağızlar bile''
Şiir Ocak 1993'te PAPİRÜS Yayınları, 111. sayfada yayınlanmış..
Tabi Can Yücel düellodan kaçacak adam değil, o da bir kâğıda yazıp tıkıyor şişenin ağzına şiirini..
Onu da Allen Ginsberg le birlikte başka bir incelemede konu ederiz artık :/
*Konunun buraya gelmesi Kerouac'ın sorunu :)))
Beat kuşağının Dünya Edebiyatına yaptığı felsefi ve edebi etkileri anlamlandırabilmek için Jack Kerouac, William S. Burroughs ve Allen Ginsberg in eserleri ile birlikte, Friedrich Nietzsche 'nin Böyle Buyurdu Zerdüşt, Wilhelm Reich ın Dinle Küçük Adam, Franz Kafka nın Mavi Oktav Defterleri, Jean-Paul Sartre nin Bulantı sı gibi temeli daha önce atılan sistemi silkeleyen kitapların da kuşağa etkilerini de gözardı etmemek lazım..
Kitap da, incelemesi de yoruyor, yol hali sonuçta.. :)
Bu satıra kadar benimle yolculuk yapanlara sabırları için teşekkür ediyorum..
Kerouac, 'Hızlı yaşa, genç öl' mottosunun vücut bulmuş hali..
Bıraktığı izlerle bir dönemin aykırı çocuğu 47 yaşında, yaşam tarzına uygun *(lafa bak; yaşam tarzına uygun :))) nedenlerle hızını alamadan gidiyor..
Bekliyordun, konuşmuştuk.. Senin sözünle; 'seversin sen bunu' Caner the ℂahilBender⚜ kardeşim :)
Eyvallah..
Okuyacaklarıma Ekle
360 syf.
·
18 günde
·
10/10 puan
Bazı kitaplara yorum yazamıyorum, kalıyorum öylece. Bu da işte öyle bi’ kitap. 2021’de yoluma yoldaş oldu; yolu, umudu, aşkı, heyecanı gösterdi.
Teşekkür ederim Jack Kerouac bu kadar cesur olup bu anıları bizimle paylaştığın için. En kıymetlilerim arasında olacak her daim!
Okuyacaklarıma Ekle
360 syf.
·
Puan vermedi
Gökyüzü bunca geniş, hayat bunca kısa, hayaller bunca sonsuzken yol özgürlüktü. Yol dostluktu, maceraydı; sonsuz olasılığın toplamı, yaşamın kaynağıydı. Yolun sonunda aşk vardı, söz vardı, ses vardı; başlangıçlar hep şen, hep heyecanlıydı. Hızla giden bir arabanın dikiz aynasına yansıyordu hayatın anlamı, öyle bir şey varsa tabii; tan kızıllığında, gecenin bağrında, bir dostun yanı başında. Hareket halinde olan için ölüm yoktu, tasa yoktu; devinim vardı sadece, dünyayı berraklaştıran, yaşamı anlamlı kılan. Yıldızların altında, hızla giden arabaların arka koltuklarında, kaçak atlanan tren vagonlarında, çadırlarda, barakalarda, uzak diyarlarda kutsal yaşam vardı ve yüreklerindeki coşkuyu daracık bir dünyaya sığdıramayanlar, yollarda şahlandı. Nereye olursa...
Bir caz melodisi gibi kıvrak ve neşeli, bir esrimeydi hayatın kendisi, tıpkı bir düş gibi ve tüm gerçekler, hızla giden bir aracın tekerleklerini öpen asfalt misali önlerine seriliverdi.
Jack Kerouac, bir döneme damga vuran Yolda’da kendi hikâyesini anlatıyor. Sansürsüz, yalansız, olduğu gibi. Belge niteliğinde bir roman, aynı zamanda bir şarkı bu belki de; özgürlüğün, arayışın, dostluğun, kayıp babaların ve küskün oğulların, onulmaz yaşam hasretinin şarkısı.
Yaşama ve aşka saygıyla: Yolda!
Okuyacaklarıma Ekle
360 syf.
·
104 günde
·
Puan vermedi
Çünkü hiçbir şey asla bitmiyordu...
ama bitti ...
Evet arkadaşlar kitap aslında çok iyi yazılmış yani hiç başkası ben böyle yazınca bu ne der bu ne tepki verir dememiş zaten kitap öyle olmasa kalitesi düşüyor .Kitap Amerika da kafaları vurmuş iki delikanlı arkadaşın yollarda gitmesi hayatı yaşamalarını anlatıyor kitap yazılırken bir rulo üzerine yazılmış bu yüzden kitabın orjinali değiştirilme istenmemiş ve hiç metin paragraf bölüm başı falan yok .Ben aslında kitap bu kadar sıkıcıyken 100 e kadar gelemem diyordum ama buradan öğrendim hiç bir zaman ön yargılı olmayın lütfen .
Okuyacaklarıma Ekle
360 syf.
·
9 günde
·
8/10 puan
İnsandaki maceracı ruh her zaman bir serüven arayışında olmuştur ve insanlık sürdükçe bu arayış içinde de olacaktır. Bu arayış insandan insana farklılık gösterebilir. Şöyle ki, her insanın hayata bakış açısı beraberinde kişiye özgü o hayatı yaşayış biçimini geliştirir. Bu yüzden bazı insanların yaşamları ilk başta bizlere garip ya da harika gelir. Kimi insan bize göre akademik manada çok daha çalışkan ve azimlidir, ona bakıp deriz ki, "bu kadar çok çalışmaktan hiç sıkılmıyor mu acaba?" hayır, o kişinin de hayatı karşılama ve yaşayış biçimi, bakış açısından dolayı o şekildedir, ve hayatı asla onun gözünden göremeyeceğimiz için bu belki de biraz önyargılı bir ifade olacaktır. Ya da başka birinin yaşadığı bir hayata bakıp,"böylesine bir sefalet içinde yaşamaktan rahatsız değil mi?" ona sorarsanız hayır; üstte yine dediğimiz gibi hayat her insana farklı perspektiflerden görünür. Bu açıdan okuma eylemi insan hayatında çok önemli bir yerde olmalı. Öyle ki, mümkün olan her vaktini okumaya ayırmalı insan. Tek perspektif ile yetinmek, okuyan bir insan için gün geçtikçe dayanılmaz bir işkence gibi gelmeye başlayacaktır. İşte bu yüzden de okuyan insan her daim daha fazlasını okumak ister. Evet, asla hayata başka birinin gözünden 'tam olarak' bakamayacağız belki de ama en azından bu farklı perspektiflere okuyarak şahit olmak bize başka gözlerden bakma konusunda ilham verir bunun için daha çok çaba sarf etmemize yol açar, fakat buna nazaran bunun tam olarak mümkün olmadığını da kanıtlar aynı zamanda bize. İşte, belki de hiç sonuçlanmayacak bu gibi bir 'çaba' içerisinde olmak insanlığın en sevdiği duygulardan biri.
Kerouac'ın yaşamı da genel hatlarıyla, üstte bahsettiğimiz gibi bir 'sürekli çaba' ilkesine dayanıyor zannımca. Ve yine bahsettiğimiz gibi hayatın ona karşılık gelen en iyi açısını yakalayıp ona sarılıyor ve çok mutlu olduğu bir yaşama sahip oluyor; kimi insanlara göre sefalet içerisinde yaşamış olsa da. Önemli olan bu 'kimi insanlar' değil, sizin hayat güneşinden doğru ışınları doğru zamanda almanızdır. Bu açıdan insanı çok özel bir tür çiçeğe benzetiyorum kendimce. Ana besin kaynağı güneş olan özel bir tür çiçek. Sadece kendine has olan, diğer çiçeklerin alamayacağı özel ışınlar ile besleniyor, ama kaynak yine aynı, güneş; o sıcak kaynağımız milyonlarca farklı ışın türü çıkarıyor. Önemli olan o çiçeğin kendine en uygun olan ışın ile büyüyüp filizlenmesi.
Hayattan kendine has yansımayı bulan insan, hayatını her ne şekilde geçirmiş olsa da, en azından hayallerinin arkasından gidip ve mutlu bir yaşam sürüp hayatını tamamlamak üzere yaşıyordur. İnsanlar arasında şöyle bir yanılgı var, insan eğer hayal kuracaksa çoook büyük hayaller kurmalı. Hayır. İnsan kendini tatmin ve mutlu edecek hayaller kurmalıdır. Ki zaten bir hayalin büyük ya da küçük olması da insandan insana göre farklılık gösteren bir ifadedir. Bu hayallerin küçük veya büyük olması önemli değil insanı mutlu etmesidir mühim olan. Buna incelememizde Neal ile tanıştığımızda değineceğim.
Kerouac bu eserinde gerçek yaşam hikayesini tüm olağanlığı ile anlatıyor. Bu açıdan çok gerçekçi bir yazar olduğunu kabul etmeliyim. Kerouac kısaca özetlersek hayatını kendine göre maceracı bir ruh ile geçiren bir insan. Ve buna 'giderek' ulaşmış bir insan. Nedir bu gitmek? Bunu Kerouac'a sorun, hem de tam gecenin bir yarısı bomboş bir otobanda geçen tek tük araçlara otostop çekmek için kolunu yorgun argın kaldırmaya çalışırken. Muhtemelen size belirli bir cevap veremeyecektir. Çünkü kendisini o maceraya öylesine kaptırmıştır ki, onun için yaşam o an için macerasından ibaret olmuştur. Yaşamı bir an için otostop çekmek için ağrıyan kolunu kaldırmaktan ibarettir, bir an için de yolda yürürken ayağındaki eski püslü ayakkabılara göz attığında. Bu anlık mutlulukların ve maceranın bir hayat biçimi haline getirilişinin öyküsüdür Yolda.
Kitabın konusundan genel ve somut olarak bahsedecek olursam, Kerouac'ın bir gezgin olmasını, bu süreçte yaşadığı şeyleri ve arkadaşı Neal'ı anlatıyor. Ama elbette ki daha önemli olan şey kitabın benim üzerimdeki etkileri. Maceraperest ruhlar kendilerini en iyi kendi maceraları üzerinde iken ifade ederler. Yapmayı en sevdiği şeyleri yaparken onların yazdıkları yazıların edebi değeri gerçekten olağanüstü oluyor. Tıpkı Evliya Çelebi'nin gezilerini yaparken yazdığı yazılarının çok içten, gerçekçi ve samimi olması ya da Thoreau'un doğada iken yazdığı düşünce yazılarının çok hoş bir derinlik ile harmanlanmış olması gibi. İşte bu yüzden yazarların günlüklerinin bile okunması, o yazarı anlamaya çabalama adına çok önemli bir noktadır.
Romanda anlatılan olayların tamamı elbette ki genel olarak tamamen bir yolculuğu içeriyor. Bu açıdan eserden biçimsel olarak da bahsetmek istiyorum. Hikaye, sanki yolculuğun o olağan ama heyecanlı hareketliliğini yansıtması için bir çırpıda yazılmış gibi görünüyor. Tıpkı tüm metni Kerouac ayakta, koşarak yazmış gibi hissediliyor o yüzden. Metinde hiçbir paragraf yok. Hikaye ifade edildiği şekilde toplam beş kitaptan oluşuyor. "BİRİNCİ KİTAP, İKİNCİ KİTAP..." şeklinde bazı yerlerde ibareler var, ama o ibareler bile paragraf konulmadan yerleştirilmiş. Eğer normal bir metin gibi paragraf ve bölümler konularak yazılmış olsaydı bu eser, paragrafın getireceği en ufak bir boşluğun metindeki koşuşturma ve hareketlilik hissini dağıtacağına, yok edeceğine emin olabilirdiniz. Tabii durum böyle olunca kitabı siz de sanki koşarak, bir anda okuyorsunuz. Okurken sıkça yaşadığım duygular, kitabın kendini okutmasını fark etmem ve bu koşuşturmacaya katılıp, kendimi kaptırdığımda okumuş olduğum sayfa sayısının çokluğuna bakarak şaşırmış olmamdı.
Otostop kavramının hayattaki sıcak karşılığına sıkça dikkat çeken Kerouac, otostopu, her yaptığında onlarca insanla karşılaşarak insanın kendini daha da çok hayatta hissetmesini sağlayan bir eylem olarak görmüştür bir anlamda. Otostop çekerken tanıdığın yeni insanlar, yeni hayatlar. Bir anda oluşan samimi bir sıcaklık. Aslına bakarsanız otostopta iki seçenek vardır. Ya sizi aracına alan kişi sizi hoşgörü ile karşılar ve hemen kaynaşıp samimi sohbetlere dalarsınız ya da yol boyunca gideceğiniz yere kadar tedirgin bir suskunluk olur. Aynı zamanda Kerouac'ın dikkat çektiği çok önemli bir nokta daha var. İnsanın kendisini, hayatındaki değişiklikler nedeniyle tanıyamaması durumu. Rastgele meydana gelen olayların sonucunda rastgele bir şekilde yaşanan durumların o rastlantısallığını hissetmenin vermiş olduğu düşünceler ve o haz. Bu gerçekten insan için oldukça yoğun bir duygu durum değişikliği. Jack'in hayatının büyük bir kısmı 'yolda' geçtiği için, zaman zaman kendine bir benzin istasyonunun tuvaletindeki ya da bir pansiyonun koridorundaki aynadan baktığında kendini bir anlığına tanıyamama hissini çok iyi ifade etmiştir. Bu açıdan hikayenin birçok yerinde şu gibi cümlelere rastladım: "Ben burada ne arıyorum?" ya da "Benim burada ne işim var?" gibi. İnsanın kendini yaşamda kaybedip (en azından kendi istediği ve zevk aldığı bir yaşamda) tekrardan kendini bulduğu anda yaşadığı his paha biçilemez olmalı.
Konumuzla ilgili güzel bir resim: hizliresim.com/XML1O7
Kerouac aynı zamanda dediğim gibi çok gerçekçi bir metin oluşturmuş. Özlü ve havalı sözlerden uzak bir metin yazmış. Başka bir deyişle kitapta hikayenin gidişatında özlü sözler yazmak için ayrı bir çaba gösterilmemiş. Bazı yazarlar vardır, araya bir özlü söz sıkıştırmak uğruna konu bütünlüğünden uzaklaşır. Ama Jack bunu yapmıyor kesinlikle; hayatın onu zamanı gelip düşünmeye ittiği vakitlerde o anda aklından geçen şeyleri yalınlıkla ifade etmiş. Araya özlü söz sıkıştırmak mutlaka sonradan yapılan bir durumdur ama Jack'in yaptığı şey o anda aklından geçenleri ifade etmek, hiçbir süsleme kullanmadan. Bu türden bir yazı biçimi bir anlamda o süslü yazı biçimlerinden çok daha güzel ve değerli oluyor.
Eserdeki tek hoşuma gitmeyen ve olumsuz olarak eleştireceğim yön, bazı bölümlerde abartılan bir cinsellik kavramının bulunması. Kitaplarda cinsellik kavramının bulunmasına karşı değilim yanlış anlamayın, cinselliği hayatından çıkarmaya çalışan, izlediği filmlerde ya da okuduğu kitaplarda görmekten nefret eden biri de değilim. Cinsellik de hayatın gerçeklerinden biri olduğu için realist eserlerde çok önemli bir işleve ve yere sahip, anlık olarak değil bütünlüğü sağlamak adına. Ama sizin de Yolda'yı okuduğunuzda şahit olacağınız üzere bunun bazı bölümlerde abartıldığını düşünüyorum. Bu bölümler yerine keşke Neal'den daha fazla bahsedilseydi diye düşünmedim değil açıkcası. En azından bunlara şahit olmak yerine Neal'i daha da fazla tanımak isterdim.
Evet, peki kim bu Neal? Hikayenin neredeyse tamamını kaplayan o efsanevi Neal'den bahsetmemek de olmaz. Neal, Kerouac'ın en değerli en önem verdiği arkadaşı. Neal'ı bize çok aşina olan şu cümle ile tanımlayabilirim zannımca: "Çalışsa çok başarılı olur ama kafasını aylaklığa harcıyor". Tanıdık geldi, değil mi? İşte Neal tam böyle bir insan. Ama kime göre neye göre aylaklık ya da aylaklık nedir, o tartışılır. İlk başta bahsettiğim üzere, insanın hayallerinin büyük olması önemli değildir bana göre. İşte bunun en güzel örneklerini Neal verir bize. Bir trene kaçak bir şekilde binip, trenden en eğlenceli bir biçimde atlamak, arkadaşları ile küçük çocuklar misali koşu yarışı yaparken diğerlerini yarışta geçmek, bir araba ile zifiri karanlık bir vadideki otoyolun ortasında tüm farları söndürerek bir saat boyunca durmak , ülkenin tüm tuvaletlerindeki duvarlarda ve tuvalet kapısında yazan yazıları birbirleri ile karşılaştırmak, bir ormana girip yarı çıplak bir vaziyette toprağa uyumak üzere uzanmak... İşte bunlar Neal'ın gerçekleştirdiği hayallerinden bazıları. Kuşkusuz bu hayallere ve hayattan haz almaya o denli bağlı bir insandı ki çoğu insanın büyük hayallerini gerçekleştirirken alamadığı zevki Neal bunları gerçekleştirirken kolaylıkla alıyordu.
Ama bilirsiniz, bu türden insanlar diğer insanlara göre hayatı çok daha güzel yaşadıklarından dolayı mıdır ya da sosyal yaşantılarında aşırıya kaçan tipler oldukları için midir, insanlar tarafından bir süre sonra dışlanıyorlar. Neal'ın hayatı karşılama biçimi olan o çılgınlığı kavramayan birçok insan onu terk etmiş, onunla iletişimini kesmiştir. En yakın sandığı arkadaşları olsun, evlendiği kadınlar olsun herkes onu yarı yolda bırakmış olmasına rağmen, Neal halen daha bir çocuk gibi ya da Kerouac'ın ifadesiyle "bir melek gibi" mutludur. Neal aslında içinde 'delirmiş bir zeki insanı' barındıran birisidir bana göre. Hikayenin bir bölümünde Neal arabayla son sürat otobanda giderken karşıdan gelen bir kamyonun önüne doğru sürmeye başlar, karşı şeride geçer, son anda kaza yapmalarına ramak kala bir anda direksiyonu kırar, doğru şeride girer ve o anda kahkahalara boğulup arabadaki dostu Jack'e ve arka koltuktaki yüzü kireç gibi olmuş insanların yüzüne bakar. Aslında bu ona göre bir testtir. Hayatı çeşitli mini denemeler, mini testler ile yaşamayı seven biridir Neal. Ölüm korkusunu da bu şekilde test etmiş, insanların ölümden ne kadar korktuğunu görünce kahkahalara boğulmuştur.
Neal aslında potansiyel olarak olağanüstü bir zihinsel enerjiye sahip bir insandır. Bazen şunu düşünüyorum; eğitimsiz ama zihni karmaşıklıkla dolu bazı insanlar (Neal gibi) eğer düzgün eğitim almış olsalardı modern dünyanın Einstein'ları haline gelirlerdi belki de. Bu açıdan Kerouac, Neal'i de şöyle tanımlıyor: "...her zamanki gibi sorun, coşku ve hız yumağıydı.". Ama yine de Neal'in kendisine en çok haz verecek olan frekansta yaşamış olduğunu düşünüyorum. Bu açıdan bir önceki gibi düşünceler bu anlamda yersiz oluyor. Kitabı bitirince ilk işim Neal'i görmek için onu internette araştırmak oldu. İncelememin sonlarına doğru Neal'in birkaç fotoğrafını sizinle paylaşmak istiyorum:
hizliresim.com/nQL68l
(Soldaki Neal, sağdaki Kerouac)
hizliresim.com/v6n21v
(Neal)
Ayrıca Siren Yayınları'nın da çevirisinin oldukça iyi olduğunu düşünüyorum. Orijinal metin olduğu gibi aktarılmaya çalışılmış, kelime oyunları, tekrarları bile en benzer şekilde dilimize çevrilmiştir zannımca. Yolda, gerçekten de döneminin hakkını vermiş, o döneme damga vurmuş ve Beat Kuşağı gibi akımlar için tetikleyici eserlerden biridir. Bu koşuşturmaya Neal ile birlikte katılmak olağanüstü bir heyecan olacak sizin için...
Okuyacaklarıma Ekle
Okurlar
Kadın
% 53.8
Erkek
% 46.2
0-12 Yaş
13-17 Yaş
18-24 Yaş
25-34 Yaş
35-44 Yaş
45-54 Yaş
55-64 Yaş
65+ Yaş
© 2022 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.19.58