Zor, bu adamı okumak zor arkadaş. Okuduğum en başarılı kitaplardan biri olmasına rağmen Yüzyıllık Yalnızlık’ı okuyup bitirmemin 100 yıl sürmesinden sonra bir kere daha denemek istedim. Aslında kitabın adı da biraz yanıltıcı oldu başlarken, “gezici öykü” diyince amca gezi yazılarından oluşan öyküler yazdı zannettim. Meğer öyle değilmiş, yazıp yazıp yarım bıraktığı, yıllarca oradan oraya savrulan “gezici” öyküleri (hatta daha doğrusu bir kısmını gazete yazısı bir kısmını senaryo olarak yazmaya başlamış) sonunda ‘dur ben bi oturup şunları düzenleyeyim de ekmeğime bakayım, perişan oldular yıllarca’ (yaklaşık 18 sene) diyerek oturup sonlandırıp derlemesiyle oluşan bir kitapmış aslında. İçinde, baştan sona sarsan öyküler de vardı, sonunda “vaaaay” dedirten öyküler de, okumaya başladığım andan son ana kadar bitsin diye acı çektiğim ve son cümle bitince geriye dönüp bakıp hiçbir şey hatırlamadığım öyküler de. Nihayetinde güzel kitaptı ama kimseye önermem, ‘ben okurum arkadaş’ diyen babayiğit varsa buyursun okusun tabi, kötü değil.

On İki Gezici ÖyküGabriel Garcia Marquez · Can Yayınları · 2015810 okunma

·

67 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ahmet Ceran