Bazı kitapların özel bir yeri var ruhumda. Onlardan biri Aylak Adam. Yıllar geçmiş ilk okuyuşumun üstünden. Olaylarını unutmuşum. Yalnız, hissettirdikleri duruyordu bende. Anlat deseniz anlatamam, içimde bir özlemle, gidip aldım.
Başta karmaşık gelen tarzı, karakterleri kafada oturtup alışınca çok sevilesi. Tüm sokakları, köşe başları zihnimde. Kesinlikle sıkmayan betimlemelerle canlandırıyor her şeyi Yusuf Atılgan.
Bay C.'ye gelince, çoğunluktan farklı; bakış açısıyla, beklentileriyle. Kendini "aylak" olarak nitelendirmesinde geçmişinin etkisi büyük.
Alâlade, sıradan diyebileceğimiz şeylere yüklediği anlamlar, aradığı o saf sevgiye dair içinde tuttuğu umudu benim için unutulmaz kılıyor onu.
Ben ikinci kez tanıdım Bay C.'yi ve biliyorum tekrar özleyeceğim. Her okuyuşumda da "âh be!" diyeceğim.