Güz yaklaşırken ne mayhoş bir koku kaplardı evi! Kaynayan dut ve üzüm suları ekşi ve ağdalı seslerini radyonun sesine katar, bahçeden bir bülbül onlara katılırdı, annenin "Kümesin kapısını açık bırakmayın!" uyarısı tedirginlik üflemezdi çocuk ruhlarına. Tatlı kokan her şey konaktakilerin kaslarını gevşetirdi. Sözler daha sevecen, hareketler daha ağır, uykular daha huzurlu olurdu. Merdivenleri çıkan kimse illa ki bir şarkı mırıldanırdı, ömrünün bir kaç dakikasını üst kata çıkmak için harcarken. Devirdikleri bir küp için dayak yemezdi çocuklar. Ya da sevdikleri bir yiyecek için fazla ısrarcı olduklarında azarlanmazlardı.
Pestil, şarap, dutkurusu bu yüzden hayatları boyunca mutluluk anları yaratmak istediklerinde hep masalarında oldu.
Sayfa 130 - Epsilon YayıncılıkKitabı okudu
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.