Asım Karaçay
Aklıma gelen ilk şey şu oldu. Madem ki bir zamanlar can dediklerimiz canımızı alıyor madem ki sarılmayı en çok istediklerimiz bir daha sarılmamak üzere kaybettiklerimiz oluyor. Ve madem ki en büyük acıları bize nefret ettiklerimiz değil de kalbimizde en üstte tuttuklarımız çektiriyor, neden hala seviyoruz, neden hala seviyorum.Neden bütün hayal dediğimiz şey kolayca kırılabiliyor. Karşımızdakini böylesi çok abartırken neden kendimizi bu kadar düşürüyoruz.Sığınacak bir liman arayışı mı, yoksa bir liman olabilme anlayışımı. Bilmiyorum, bildiğim tek şey kalbim acıyor. Ellerim, göğsüm, gömleğimin yakası ve bütün saç tellerim acıyor. Az önce içim sızladı, kalbime değen son şey bu oldu. Sondu..bitti Sustum ...Düşündüm ...Durgunlaştım ...En çok "Hüzün " dü adım ...Ama ; ELHAMDÜLLİLLÂH hiç yalnız kalmadım ...Yöneldim sesimi işitene,Ve bir ayet düştü dilime..!" BEN KEDERİMİ ve HÜZNÜMÜ YALNIZCA ALLAH'A ARZ EDERİM..! Söyleyeceklerim bu kadar.
Ferhat Göçer' in içimdeki hazine şarkısını you tobe' dan dinliyordum. Yorumları okurken Asım Karaçay diye birinin bu yazısını okuyup beğendim ve paylaşmak istedim.
·
57 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.