Elim aniden telefona giderdi, zor dururdum aramamak için seni ! Sanki arasam bana kızacaktın, yaramaz bir çocuk gibi azarlanacaktım! Korkardım, bana ne işte, korkardım! Telefonu bir kenara fırlatır ezbere bir sigara yakardım; aklım karışırdı! Karış karış ölçerdim içime (z)amansız çöken hasretini! Sen hiç habersiz, başka bir tene sarılıp uyurdun; ben mutlu olman için dua ederdim belki!
Bilirdim sana asla sahip olamayacağımı! Bulup bulup yitirmenin kahrolasıca karmaşasında, koşar adım kaçardım senden bu yüzden; upuzun geceler, seneler ve şehirler boyunca...
Çıkmazdı bir türlü aklımdan çocuk gözlerin, çocuk gülümsemen! Her gece yeni baştan aşık olurdum sana!
Bilirdim, ben senin için öylesine biriydim; varlığı yokluğundan farksız uzak bir arkadaş belki! Oysa her gece benim odama yara(r)lı kelebekler gelirdi, ben onlara hep seni anlatırdım!
Sayfa 50Kitabı okuyor
··
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.